Jaworek 2009

W końcu, daleko w tyle za innymi blogerami, udało mi się zabrać za białe wina od Jaworka z 2009 roku. Poziom ekscytacji bez porównania mniejszy niż w roku ubiegłym. To chyba dobrze, że powoli się oswajamy z polskimi winami i nie patrzymy na nie jak na różowe słonie. Po wypiciu nowego rocznika wrażenia mam co najmniej mieszane.Najpierw na warsztat wziąłem Pinot Gris. Jest to pyszne, pełne, tłuste wino z potężnymi 13-oma procentami alkoholu. Szczerze mówiąc to smakuje tak jakby ktoś w Miękini znudził się robieniem wina, wsiadł w auto, pojechał do Alzacji, kupił trochę wina luzem i zabutelkował je w Polsce. W sumie można to uznać za komplement. Bez dwóch zdań najlepsze z białych.

Riesling był wyjątkowo odległy od ubiegłorocznego silnie kwasowego. Zupełnie jakby właścicielowi winnicy opatrzyły się dowcipy z jego nazwiska Jaworek=Kwasiorek. Riesling z 2009 roku jest poprawny, może nawet smaczny, ale wyprany z emocji. Dla Wojciecha Bońkowskiego jest tu za mało cukru, dla mnie wręcz przeciwnie, ten Riesling jest przesłodzony. Ale nie to jest jego największym mankamentem, w winie po prostu zabrakło nut rieslingowych. Została łatwa w odbiorze, balkonowa oranżadka.

Jako ostatnie wino wypiłem Traminera. Fajne, aromatyczne z wyczuwalną dojrzałą gruszką i żółtym jabłkiem. Wyznawcy Gewurztraminerów mogą się jednak cokolwiek rozczarować, żadnych płatków róży czy innego liczi tu się nie znajdzie. Porządne wino, ale znów mi przeszkadzał, będący wspólną cechą wszystkich trzech win, cukier.

Cała trójka to wina bez wątpienia smaczne i warto po nie sięgnąć, ale poznęcajmy się i poszukajmy też minusów. Moim zdaniem winom zabrakło pazura. Pogoda roku 2009 była wyjątkowo korzystna dla polskich winiarzy. Można odnieść wrażenie, że w Miękini nie spodziewano się takiego daru losu. Powstały wina tak bezpieczne, że aż asekuranckie. W sam raz aby przekonać osoby obawiające się, że w Polsce wszystkie wina smakują jak sok z kiszonych ogórków, dla mnie to było nieco za mało. Drugim minusem są ceny. Za Pinot Gris musimy zapłacić 66 PLN, za Rieslinga 53, a za Traminera 46. Rozumiem, że jest wiele ( zbyt wiele ) czynników powodujących wysokie koszty produkcji wina w Polsce. Mam nadzieję, że w kolejnym roku zniknie z polskich win etykieta świeżości i tak skandalicznie wysokie ceny będą nie do utrzymania.