Moleskine Wine Journal

Nie rozumiem osób, które zanim jeszcze połkną pierwszy kieliszek wina już mają spisane dwie strony wrażeń. W końcu nie po to pijemy wino by je opisywać, spisanie naszych doznań ma być jedynie efektem ubocznym. Niemniej jakieś notki robić warto. Po to by zobaczyć jak się zmieniają wina wraz ze zmianą roczników, z czasem dojrzewania, jak zmienia się nasza percepcja oraz by zwyczajnie pamiętać co piliśmy. Skoro już mamy gdzieś umieszczać nasze opisy to gdzie? Bloga zaraz ktoś podpatrzy, a żółte karteczki post-it mają tendencję do natychmiastowego gubienia się. Idealnym rozwiązaniem wydają się elektroniczne gadżety. Ja niestety najpierw muszę nauczyć się obsługiwać sms-y, świat IPhonów jeszcze daleko przede mną. Metodą wykluczeń na placu boju pozostał stary, oldskulowy notes. Rzecz jasna najprościej byłoby kupić normalny, gruby notes z solidną okładką. Ale skoro obok jest "specjalny" notes winiarski ciężko było pokusę odeprzeć. Do tego notes ma gumkę, zabawne nalepki, a  w podobnych pisali Sartre, Hemingway, zaś Picasso rysował. Mając taki wypaśny notes poczułem się niemal jak Indiana Jones, on miał w swoim notesie wiedzę większą niż Wikipedia i Wikileaks razem wzięte.  
Nie ukrywam, że padłem ofiarą świetnej reklamy prezentującej mozliwości notesu. Sami zerknijcie.



Niestety okazało się, że nie wystarczy kupić notesu by drewniane ręce nagle zaczęły fajnie rysować. Sam notes ani Hemingwayem ani Picassem mnie nie zrobił. Infantylne nalepki w moich rękach, zamiast być urocze, stały się jeszcze bardziej infantylne. Niemniej Moleskine jest naprawdę bardzo pierwsza klasa. Tyle, że na taką głupotkę szkoda kasy, lepiej komuś przypomnieć o zbliżających się własnych imieninach albo czymś tam innym i metodą emocjonalnego szantażu wymóc prezent.
Miłego pisania i rysowania.
I jeszcze milszego picia, by było co opisywać.