California Dreaming Festival VI

Powoli ten blog zmienia swój charakter z blogu o winach na blog imprezowy. Trzeci wpis i trzecia relacja z degustacji. Ale to przecież nie moja wina, że jest taki natłok ciekawych wydarzeń skumulowanych w jednym czasie. Żal opuścić choć jedno z nich. Niektóre, jak Gambero Rosso, zapadną w pamięć, a po innych takich jak California... pozostanie mi tylko blognotka. No może zapamiętam coś jeszcze. Przybicie piątki z Ambasadorem USA Lee Feinsteinem i fantastyczny widok z ambadorskiej rezydencji.
Co zaś do win to fakty są takie, że nie samą Kalifornią żyje winiarska Ameryka i nie samymi Cabernetami i Zinfandlami żyje Kalifornia. Niestety podczas prezentacji nie było nam dane się o tym przekonać. Rozumiem rzecz jasna, że skoro była to degustacja win z Kalifornii to prezentowano wina kalifornijskie właśnie. Aczkolwiek przydałby się jakiś mały stoliczek gdzieś na uboczu, przy którym byłaby okazja spróbowania win z Oregonu, Waszyngtonu czy innej Florydy.
Co zaś do ubóstwa szczepów przedstawianych, to wypada współczuć naszym sojusznikom zza Oceanu. Jeśli chcesz wypić coś białego to proszę bardzo, mamy wszystko pod warunkiem, że będzie to Chardonnay. Pojawiło się kilka butelek z innych odmian, ale to chyba na zasadzie dowcipu. Jedno sensowne Pinot Grigio, kilka Rieslingów robiących obciach tej zacnej odmianie, jakiś niezły, ale dziwny Viognier i masakrycznie przerysowany Gewurztraminer.

Z czerwienią było o niebo lepiej. Cabernet Sauvignon i Zinfandel to szczepy, które pokochały Kalifornię. Fajnie było popatrzeć jak różny może być Zinfandel, od przesadnie żywej owocowości, przez dojrzałą harmonię, po wina zabite zbytnim umiłowaniem amerykańskiej beczki.

Obok dwóch wymienionych szczepów można było znaleźć trochę Pinot Noirów. I to było dla mnie największe, bardzo pozytywne zaskoczenie. Zupełnie jak bohaterowie Bezdroży, podążałem od stołu do stołu w poszukiwaniu idealnego Pinota. I muszę przyznać, że nie nadziałem się na zbyt wiele min. Jeśli czytają mnie kalifornijscy winiarze :-), to zdecydowanie polecam im prace nad tą odmianą. Efekty wyglądają lepiej niż obiecująco. Polujcie w sklepach na amerykańskie Pinoty!

Inne czerwone wina wystąpiły w charakterze ciekawostek i nie do końca warto im poświęcać czas.

W kuluarach usłyszałem, że wina amerykańskie mają u nas aż 20% rynku. Wolne żarty! Jeśli to prawda to znaczy, że aż 19,9% polskiego rynku ma amerykańskie, bądź co bądź, Carlo Rossi. Wina próbowane przeze mnie podczas California Dreaming Festival VI mogły jednym osobom smakować bardziej, innym mniej. Mają niestety wspólną jedną cechę, są diablo drogie. Rozumiem to, inne są koszta w przypadku importu win z UE, a inne z USA. Nie wierzę więc, że pomijając napoje winopodobne w stylu Carlo Rossi czy Sutter Home, kalifornijscy winiarze podbiją nasz rynek. Trochę szkoda, a trochę nie szkoda...